Evet sevgili arkadaşlar, güldük eğlendik. Şimdi yavaş yavaş zaman durumu anlamak zamanı bence. En son 2006 - 2007 sezonunda Şampiyonlar Ligi'nde grup maçı oynadık. Durum vahimin ötesine geçmiş durumda. Camia içinde bunu fark eden birisi var mı çok merak ediyorum? Var ise bunun için belirli bir proje var mı acaba ?
Sezon ortasında bunun farkında olmadıkları belliydi. Nonda'nın gönderilmesi benim gözümde hata değildi. Neill on üzerinden 11 alır gönlümde, Santos sınıfı geçer ve fakat böyle kritik bir ikinci yarıda Jo'yu niye aldılar ? Bana mantıklı tek bir sebep geliyor, o da seçimi kazanmak. Taraftarın ağzına bal çalmak.
Şimdi bakıyorum yazıyı yazarken bir yandan. Son 15 senede böyle bir 4 sene yok. Bu 4 senenin 3 senesinde başkan Adnan Polat'tı (önümüzdeki seneyide sayıyorum). Ama aynı Adnan Polat bizi, Cihan Haspolatlı, Orhan Ak ve Volkan Arslan gibi çakma futbolculardan kurtaran adamdı. Sanırım biz de onun gazına geldik taraftar olarak. Çünkü resmen psikolojimizle oynanmıştı. 100 seneye yayılsa belki etki etmeyecek, ama 3-4 seneye sıkışınca aklımızı çıkartan transferler gördük. Listeyi burada verip, Galatasaraylı arkadaşlarımın canını acıtmak istemem. Ama Ali Lukunku ve dudaklarını unutmak ne mümkün. Kendisi Bakırköy'deki bir hayranını Florya'dan öpecek dudaklara sahipti.
Bu takım daha nasıl dibe vurur bilmiyorum. Ama gene belki bazıları Rijkaard fetişliği yapıyorum diye kızar ama, bu tabloda en az pay Rijkaard'ın. Takımın bir şekilde, kimlik ve sistem kazanması şart. Senelik gelip geçer başarılar bizi kesmiyor artık.
Konunun derinine de inmek lazım. Adnan Polat'ın 3 senesine bir bakmak lazım. Çünkü son 15 senede böyle bir fiyasko yok.
Maradona
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder