Bu aralar, anlatmakta zorlandığım yeni önermeler peşindeyim. Bunun marjinal olma kaygısı olmadığını anladığınızı umuyorum. Sonuçta bir senelik bir geçmişimiz var. Bunlar sadece futbola kafa patlatmaya çalışan bir insanın iddiasız fikirleri. Konumuz gene Dünya Kupası. Güzel insan olan bazı spor yazarları, Dünya Kupası'nı "Futbolseverin Ramazanı, Futbolun Bayramı" gibi benzetmelerle anlatıyor. Bu güzellemelere katılıyorum. Sonuçta ülke fikrine çok sıcak bakan bir insan değilim, ama Dünya Kupası'nda da takımlar ve devletleri birbirinden ayıran bir tarafım var. Amerika emperyalist, İngiltere eksi sömüre kralı gibi düşünceleri oyunun güzelliğini alıp götürüyor kafamdan. Bence çok klişe olacak ama büyük bir film festivaline benzetiyorum turnuvayı zaman zaman.
Bazı takımlar, iddialı yönetmenler gibi. İngiltere, İspanya, Almanya, Fransa, Brezilya, Arjantin, Hollanda ve İtalya ödül peşinde koşanlar. Bu isimlerden bir tanesi kötü bir film izletirse bize, ona kızma hakkımız var bence. Onların önemli olan katılmaktı deme hakları yok bize, çünkü biz çok acımasız bir jüriyiz. Hepimiz güzel futbol bekleyen vahşileriz. Geri kalan ekipler de 2'ye ayrılıyor sanırım. Portekiz, Fildişi, bu turnuva için Sırbistan ve Uruguay en azından bir çeyrek final gör be arkadaş dediğimiz ekipler. Ama diğerleri, bağımsız sinema sanki. Bize izlettikleri filmleri sevmek, beğenmek yahut izlemek zorunda değiliz. Sonuçta kimse 64 maçın hepsini izlemezsen, seni haraca bağlarız demiyor. Ama bu takımlar için "…..'nın Dünya Kupası'nda yeri yok demek" zekasızlık ve daha kötüsü Dünya Kupası'nı anlayamamaktır.
Bazı takımlar için önemli olan katılmaktır. Bizim ülkemizin zekası ve kültürü gelişmemiş bazı futbol ulemaları çıkıp böyle ahkamlar kesiyor. Çünkü onlar ne futbolu gerçekten seviyor, ne bu oyunu anlayabiliyor. Onlar sadece bildikleri kadarını konuşabiliyor. Güzel bir maçı yorumlamak, tanıdığın futbolcular değerlendirmek 21. yy'da çocuk oyuncağı. Ama 23 kişilik kadrodan 2-3 ismi zor sayabildiği takımları bilmedikleri için sevmiyorlar.
Dünya Kupası güzeldir. Ceyazir, Kuzey Kore ve diğer bağımsız sinemacıların da bu güzellikte payı büyüktür. Unutmamak gerek.
Dün gece geç saatte uykuya dalmaya çalışırken, tek hayalim 3 maçı birden izleyebileceğim boşlukta bir Cumartesi günü yaşamaktı. Ama sabah gelen bir telefonla işler sarpa sardı. Aceleyle evden çıkıldı ve eve geri dönüş 19.30 sularını buldu. Konu aile içi sağlık sorunu olmasa, mümkün değil evden çıkılmazdı ama kısmet işte. Geriye beni teselli etmeye sadece İngiltere – ABD maçı kaldı. Ayaklarımı uzatıp, hem maçı izledim, hem de Twitter'dan gevezelik rekoru kırdım. Maç çok süper olmasa da iki günün en iyisiydi sanırım. Gerçi 5 maçın 3 tanesini izledim. Turnuvada tuttuğum takımlardan bir tanesi İngiltere, diğer zaten Arjantin. O yüzden daha da dikkatle izledim maçı.
2 gün önce bir arkadaşımı Gerrad ve Lampard birlikte olmaz dedim, yanlarına bir 3. lazım dediğimde gülmüştü bana. Zaten kafası kıt bir eleman bence. Arkadaşımda değil ayrıca, öyle diyalog içinde olmak zorunda olduğum birisi. Neyse işte , İngiltere benim beklentilerimin altında kaldı. Gol dışında 3 tane pozisyon var akılda kalan. Lennon, Heskey ve belki Rooney'in zamanlamayı ayarlayamadığı kafa vuruşu. Onun dışındakiler uzaktan atılan şutlar. Bu tutukluğun tek sebebi ise orta sahanın verimsizliği oldu bence. Kanatları kullanamadı İngiltere düzgün bir şekilde. Rooney'e alışık olduğu paslar atılamadı. Eleştirilerin ortasında ise genelde 2 isim vardı. Birisi Green, diğer Heskey.
Bu maçta 1 puan alınmasının bütün suçunu Green'e yüklersek, ayıp ederiz bence. Yediği gol fiyasko ama güzelim İngiltere 1-1'den sonra oyunu kendi tarafına çevirecek hiçbir şey yapamadı. Heskey ise bence hiç iyi bir golcü değil, ama iyi bir takım oyuncusu. İlk golde verdiği pasta bunun göstergesi. Biraz da Capello'ya sallıyım diyorum ama boyumu aşar sanırım. Capello özelinde değinmek istediğim ise şu. Ertuğtul Sağlam, Beşiktaş – Bursaspor 3-2'lik maçta ileriye uzun boylu defans atınca ve bunun sonucunda maçı kazanınca, sosyal medyada sallayanlar olmuştu kendisine. Capello başkan ise Crouch'u oyuna sokarak aynı eleştirileri hakketti, ama kimseden ses yok. Sevgili Capello , Joe Cole'u bir maç daha oynatmazsan, selamı sabahı keserim seninle.
Amerika'yı ise hafife alıp, Sergen olmamak lazım. Değişik bir oyunları yok, futbolun doğrularını en basit şekilde yerine getirmeyi başarıyorlar. Rakibi bozuyorlar, ileride basıyorlar, kısa pasları tercih ediyorlar. Kadro bireysel yetenek açısından biraz daha zengin olsa, çeyrek finale kalırlardı bence. Defans iyi, kaleci iyi, orta sahada birkaç yetenekli ayak, işin rengini değiştirirdi.
Neyse bakalım, yarında sanırım maçların 2 tanesini kaçıracağım. Almanya Avustralya maçına yetişirim sanırım ve umarım. Kewell'ı ve Neill'ı özledim. Bakalım belki Oz Büyücüsü birkaç numarasını da Dünya Kupası'na saklamıştır.
Optus Secret Training Camp from Paranoid US on Vimeo.
Nike Write The Future from Wieden + Kennedy London on Vimeo.
